Onze Berg
Samen stonden we daar,
onderaan onze berg.
De zon scheen in onze ogen,
maar dat vonden we niet erg.
We namen onze eerste stap,
hand in hand richting ons doel.
De top zouden we bereiken,
dat gaf ons een goed gevoel.
Er waren moeilijke en stijle stukken,
maar samen kwamen we erdoor heen.
Als een van ons leek te vallen,
reageerde de ander meteen.
Na een lange tocht door onze berg,
staan we hier nu op onze top.
Wat er ook gebeurde,
we gaven het nooit op.
We hebben elkaar leren kennen,
maar een twijfel is ontstaan.
Ik wil weg van onze berg,
en mijn eigen weg weer gaan.
Mijn twijfel is te sterk,
dus neem ik nu een grote stap.
Nee, ik ben niet bang voor de val,
maar wel voor de klap...
Reacties op ‘Onze Berg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!