Pappa

gebroken glas, op het laatst een gil
daarna was het ijselijk stil

Geslagen, vernederd
tranen van angst en verdriet
alles zag ik aan
maar helpen kon ik het niet

in een hoekje gekropen
bang, voor mijn eigen bloed
waarom, de vraag
en nog steeds zo weinig moed

nooit kunnen vergeven
de herinneringen weggestopt
stiekem proberen te vergeten
en hopen dat het niet klopt

maar het is gebeurd 'pa'
je hebt het echt gedaan
als je het je nog steeds afvraagd:
dat is de reden dat we weg zijn gegaan