Donker

Donker en koud,
de stilte die me gevangen houd.
Zwevend door mijn gedachten,
de woorden die mij verkrachten.
De adem die ik uitstoot,
verwaait met de bries.
De tranen die ik laat,
bevroren op mijn gezicht.

Donker en koud,
de stilte die me gevangen houd.
De dwazen nemen de macht,
de woorden worden veracht.
De netels die doen branden,
de koude van mijn handen.
Ze willen naar jou,
naar jou en daarrond.
Zwevend door mijn gedachten,
de woorden die jou verkrachten.