De zee
Zittend aan het strand,
mijn voeten verborgen in het zand.
Turend over die eindeloze zee,
nemen de golven mijn gedachten,
met zich mee.
Naar een tijd van lang geleden,
waar onze liefde eens begon.
Jong, verliefd en zonder zorgen,
vol verwachting, voor de dag van morgen.
Maar die zelfde zee, nam je telkens
weer met zich mee, weg voor lange tijd.
Stil bleef ik hier dan weer alleen,
met eenzaamheid in mijn hart.
Onze liefde bleef niet bestaan,
jij kon niet kiezen, tussen de zee en
je liefde voor mij.
Dus nam ik afscheid van jou,
met verdriet en spijt, liet ik je vrij.
Jou grote liefde, was de zee,
die zou jij nooit voor mij verlaten.
Die strijd kon ik toen niet aan,
voor die zee liet ik je gaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
26-09-2009
Over dit gedicht
Eerste vriendje
Geef uw waardering
Op basis van 11 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
JeugdliefdeReacties op ‘De zee’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!