Alleen
ik was alleen, heel alleen
maar toen jij kwam was er iemand om mij heen
iemand die er voor me klaar stond
iemand die me holp
voor alles en overal
maar toen op die dag gingjij weg
je werdt van afgepakt
je werdt ergens naar toe gebracht
ik was weer alleen niemand om me heen
geen grappjes meer die ik kan horen
en niemand die me kan beschermen
niemand die er voor me is
niemand die naar me kijkt
of me helpt
ik ben weer alleen
en dat is me lot
zoder iemand
hier alleen in de stilte.
toen op die dag was ik groot kwam voor mezelf op,
en dee groot
iedereen stil als ik wat zei
of wat dee.
nu ik zo ben
durf ik alles
heb nu vrienden,
en ben nu niet meer alleen
het is niet meer donker thuis,
en ook niet stil
elke avond denk ik nog trug aan mijn vriendin,
die van me is afgerukt!
Ingezonden door
Geplaatst op
25-09-2009
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
StilteReacties op ‘Alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!