Papa R.I.P
toen ik klein was wist ik niks
hij was weg ver van mij
en niet meer aan mijn zij
ik wou dat je hier was papa
hier bijmij
dan konden we lachen
zoals zij,
me traan die over me wang loopt
loopt voor jou
jij bent weg heel ver weg
niet meer hier egt niet meer
elke dag elke uur elke minuut
denk ik terug!
waarom ik het niet kon stoppen en deze gevoels voor eeuwig te verstoppe.
maar het luk nie de tijd is voorbij,
mijn gedachtes vol verdriet,
en mijn hart die me verliet
ik denk vaak waarom jij,
waarom ik niet en wel jij
die dagen geweest alles vergeefs
jij nu weg maar vergeet nooit je bent heel erg diep in mijn hart!
ik zal je nooit vergeten papa
jij bent mijn papa ik wil je zien je knuffelen en een dikke kus geven
maar dat kan niet het is voorbij jij bent ver weg ver weg van mij.
ik wacht tot me dood ik strijdt er doorheen voor jou papa egt alleen.
Ingezonden door
Geplaatst op
25-09-2009
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VerdrietReacties op ‘Papa R.I.P’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!