Verblind
Al mijn zenuwen uitgezet,
Kijk nu alleen nog maar naar jou.
Ik heb de tekst die ik ga zeggen al in me hoofd:
'' Mijn allerliefste, ik hou het meest van jou''
Dan loop je met een grote boog
Zomaar om mij heen.
In het voorbijgaan,
Zelfs getrapt op mijn teen.
Kijk ik om en zie ik jou,
Met een bos bloemen in je hand,
Sta je zwijmelend tegen iemand,
''Schatje, je bent mijn zielsverwant!''
Huilend weggelopen,
Haren plakken aan mijn gezicht vast,
Ik had ook niet zo dom moeten zijn om te denken,
Dat ik bij jou pas.
Want jij bent de grote hunk,
En ik het studienerdje,
In alle hevigheid niet gezien,
Tegen wie je het had,
Zo verdrietig dat ik niet eens wist,
Ookal hield ik me groot en mat,
Dat ik wel degelijk degene was,
tegen wie jij het had!
Reacties op ‘Verblind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!