De tijd zal het leren

Geen emotie geen gevoel,
kan niet huilen ben te koel.
Maak mij zorgen omdat ik niets voel,
kan mij niet uiten begrijp je wat ik bedoel.
Voor zover heb ik er geen problemen mee,
zit nu met de vraag is dit wel oké.
Een anders zijn leed of verdriet raakt mij niet,
wat nu als een dierbare iets geschiet.
Zal dit dan gaan relativeren,
zal ik dit zo gaan accepteren.
Op eigen wijze gaan verwerken,
waar je geen zichtbaar verdriet zult merken.
Ben ik een bikkel ben ik een vent,
die totaal geen emotie kent.
Is het een ballon, emmer of de hamer,
wat gebeurt er in mijn bovenkamer.
Krijgt het misschien onbewust een plek,
of ben ik z’n ondoordringbaar hek.
Zit het ergens geparkeerd,
of is het iets wat mij totaal niet deert.
Is het een spel,
of zit het in mijn gestel.
Aangeleerd of ingegeven,
ik zal er wel mee moeten leren leven.
Is dit een juk of een zegen,
is dit van huis uit meegekregen.
Misschien zou ik meer uitbundig moeten zijn,
‘t is niet de aard het is niet het mijn.
Is het een gemis of gebrek,
is het om over te zwijgen of ga ik in gesprek.
Is dit het uit pluizen wel waard,
in hoeverre ben ik hier bij gebaard.
Ik stop maar met analyseren,
de tijd de tijd zal het leren.