vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Littekens
Littekens uit het verleden
Bijna van mijn gedachte verdwenen.
Zijn ze op mijn huid nog steeds te zien.
Voor andere niet, misschien.
De pijn achter zo’n litteken is altijd heel erg groot.
De last die je met je mee draagt voelt aan als lood.
De tranen verdwijnen, en je lach komt terug.
Je hebt alle zware dingen eindelijk achter de rug.
Je mag weer gelukkig zijn, en weer zijn wie je was.
Want je leven is beter, en weg met die zware tas.
Vol zorgen, en verdriet, dat heb je niet meer nodig.
Al die opkroppende emoties zijn overbodig.
Je bent wie je bent, en je bent weer heel blij.
Zo’n meisje van binnen doet me denken aan mij.
Reacties op ‘Littekens’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!