Wachtte verloren jaren

ik keek je na
je blik verdween
in vele ogen

riep je naam
ruggen bleven blind
hoofden stil gebogen

ik mocht je schimmig
kussen tot de wellust kwam
dan ging je weer je eigen gang

vrijde met je schaduw
tot het licht onze naaktheid
bedekte en de zon liefde scheen

ik zocht je en
wachtte verloren jaren maar
ongezien ben je er steeds geweest