vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zwijgen
De dood, hij nadert snel
en roept: “Vertel, vertel, vertel!â€
de specialist herkent hem wel,
hij weet allang van het gezwel.
Familie, trouwste metgezel
zwijgt angstig evenwel…..
Patienten, zelf onwel
en verpleegsters op bevel,
ze spelen mee het zwijgend spel.
En ik……ik hoop nog op herstel,
maar merk dat ik steeds vaker bel;
en voel steeds meer m’n ziek gestel.
O God, waarom is in dit duel
juist de stilte vaak zo fel?
Laat mij niet eindigen in m’n eigen
door een samenzwering in het zwijgen!
Reacties op ‘Zwijgen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!