Je hals die zachtheid toont
je gezicht wordt mijn gedicht
nog slapend in ontspanning
de glimlach van een mooie
droom zweeft rond je mond
je ogen zijn gesloten open
je trekken licht innemend
en je armen nodigen de
wereld uit tot een omhelzing
ik zie je hart kloppen in
je hals die zachtheid toont
in lijn omhoog naar kaken
die toch vastberaden zijn
als dan je glimlach
zich verdiept en ook
je adem vrolijkheid verraadt
ontstaat het kuiltje in je wang
je lach is ingehouden lang
je schrikt er zelf van en
ik zie je ontwaken de leuke
droom langzaam verlaten
in je ogen licht de nacht nog op
terwijl je handen aan de dag
beginnen door gordijnen komt
de zon schoorvoetend binnen
Reacties op ‘Je hals die zachtheid toont’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!