Verkracht, Gekild, Vermoord
Ik loop hier door de stad,
Een beetje te dromen.
Ik heb alle tijd,
Ik hoef nergens te komen.
Blij begon ik met de dag,
Maar opeens verdween mijn lach.
Een angstig gevoel, Doodsbang stond ik daar toen,
Ik zit te janken, ik zit te schreeuwen,
Maar ik kan er niks aan doen.
Een zwarte vlek recht in mijn gezicht.
& langzaam verdwijnt al het licht.
Geen gevoel & geen gedachtes meer,
Ik loop tegen een lantaarnpala maar het doet niet eens zeer.
In een flits kom jij voorbij,
& je praat zachtjes tegen mij.
Lieverd ik hou van jou,
& zeg me moeder dat ik van haar hou.
Heel even kwam je langs,
& Ik voelde weer wat bangs.
Ik moet je helpen ik moet naar je toe,
Heel snel maar ik weet niet hoe.
In de bus daar ga ik dan, richting jou huis.
O, ik ben zo bang, hopelijk ben je thuis.
Ik sta voor je deur en druk op de bel,
Er doet niemand open, ben je er wel?
Hoe dan ook ik moet hier snel naar binnen,
Kom Op ik moet snel iets verzinnen.
Ik sla je raam in & loop naar je bed,
In bloed staat er op de muur; 'Viese vuile slet'.
Je licht daar te 'slapen', niet als altijd, niet zoals het hoord,
Onee, verkracht, gekild, vermoord.
Ik draai me om & ik zie hem staan,
& krijg een pistool tegen m'n slaap aan.
Schiet me maar neer, Ik kan niet leven met verdriet.
Zonder Jij & Ik is het het leven niet.
Reacties op ‘Verkracht, Gekild, Vermoord’
-
Een krachtig gedicht, Fely.
Verwijderde gebruiker - 01-09-2009 om 21:16