vorige gedicht
vorige gedicht
Altijd maar alleen
Altijd maar alleen,
niemand om me heen.
Het is zo stil in me,
ik heb niemand meer
en dat gebeurd nou elke keer.
Zo kan ik het niet meer aan,
zo wil ik niet leven.
Dus als het zo doorgaat,
geef ik het op.
Volgens mij ben ik maar een trut,
wat heeft alles nou voor nut?
Ik kan het niet, ik wil niet meer.
En als het weer zo doorgaat,
meen ik het deze keer!
Ingezonden door
Geplaatst op
31-08-2009
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VerdrietReacties op ‘Altijd maar alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!