vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Alleen
Ik zit in mijn rolstoel
een mes ligt op mijn schoot
ik denk aan alles
wat men mij verbood
De pijn in mij
is alles wat ik nog bezit
waarom moet ik doorgaan
ik vraag om vergeving, en bid
Zullen ze het begrijpen
dat ik niet meer verder wil
moet ik het hen vragen
mijn leven is zo koud en zo kil
Een laatste keer kijk ik om mij heen
en neem het mes in mijn hand
ik denk aan de verlossing
mijn bloed valt in het zand
De pijn heeft gewonnen
het gevecht is voorbij
ik had nog zoveel dromen
maar niemand meer aan mijn zij
ManOnWheels

Ingezonden door
Geplaatst op
27-08-2009
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dood Verdriet VerlossingReacties op ‘Alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!