vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Uren kan ik staren
Uren kan ik staren
naar de vangreel langs de weg.
In een stroming van gedachtes,
neemt het m'n zorgen even weg..
Uren kan ik staren
naar de wolken in de lucht.
En den ik aan het verleden,
in een hele diepe zucht..
Uren kan ik staren
naar het einde van de zee.
Al luisterend naar de stroming,
neemt het me in gedachte mee..
Uren kan ik staren
naar de sterren en de maan.
Kom ik daar maar even zijn,
heel ver hier vandaan..
Reacties op ‘Uren kan ik staren’
-
Mooi, heel herkenbaar, chic gedaan... x
Rowena - 27-01-2011 om 15:06