aan mijn zus Henriette

je leven uitgewist
als golven over 't strand.
Vergaan tot as,
verscholen in het gras
nog steeds zie ik je gezicht,
bij iedere avond, teder licht.

Je geest die eens je lichaam droeg,
bewaar ik in mijn hart.
Je was het stervend leed
ontdaan van pijn en smart.

je bent mijn zus, van hetzelfde bloed
we deden alles samen, het was zo goed
hoe kan ik je vergeten,
Ik wil naast je staan
bij je lijden,je sterven,
je allerlaatste traan