Springen
Ik sta op een hoog gebouw,
Ik huil,
Kijk naar mijn armen,
Die vol krassen staan,
Al die krassen is mijn eigen schuld,
Ik probeer aan iets leuk te denken,
Maar dat lukt mij niet,
Denk alleen nog maar negatief,
Ik zie geen uit weg meer,
Al mijn verdriet en innerlijke pijn,
Dat ik al die maanden,
Heb proberen te verbergen achter mij masker,
Komt nu naar boven,
De pijn die ik nu voel,
Is onverdraagelijk,
Het maakt me kapot,
Het doet te veel pijn,
Ik wil geen pijn meer hebben,
Wil hier niet meer zijn,
Ik doe mijn ogen dicht,
En ik spring naar beneden,
Van dat hoge gebouw,
Voel nog net hoe mijn lichaam de grond raakt,
Maar dan voel of hoor ik niks meer,
Want nu ben ik hier niet meer,
Nu ben ik dood.
Reacties op ‘Springen’
-
zwaar gedicht maar heel erg mooi
gedichten lezer - 09-09-2010 om 19:02
-
jeetje, ik kom niet meer uit mijn woorden.. Tranen in mijn ogen, die vertellen hoe veel respect ik voor je heb.. Respect, Respect, Respect, Respect, en mensen die denken dat je aandacht wilt, dat is niet zo. Jeetje mina... STERKTE !! Tranen branden, en me make up loopt uit... ik ga ff naar de badkamer. Respect joh... xxxxxx Miranda. RESPECT & STERKTE !!
Miranda - 19-04-2011 om 13:24
-
jeetje, ik kom niet meer uit mijn woorden.. Tranen in mijn ogen, die vertellen hoe veel respect ik voor je heb.. Respect, Respect, Respect, Respect, en mensen die denken dat je aandacht wilt, dat is niet zo. Jeetje mina... STERKTE !! Tranen branden, en me make up loopt uit... ik ga ff naar de badkamer. Respect joh... xxxxxx Miranda. RESPECT & STERKTE !!
Miranda - 19-04-2011 om 13:25