Tranen
Tranen van pijn,
Staan mij bij,
Op deze weg van eenzaamheid
Ik wil terug naar die oude tijd,
Er hoeft maar iets te gebeuren,
En de tranen borrelen op,
Vullen mijn ogen,
En ik probeer ze niet eens meer te drogen.
Als zo vaak geprobeerd,
Alles positief in te zien,
Al zo vaak mislukt,
Bij alles wat ik doe extra benadrukt.
Ik word gek,
Gek van die tranen die vallen,
De tranen die vallen voor hem,
Nooit schieten ze is in de rem.
Waar zijn de tijden van geluk,
Waar niks er eigenlijk toe deed,
Waar we alle plezier ter wereld konden beleven,
Geen doel hadden om naartoe te streven.
Waarschijnlijk voor goed gaan varen,
Weg met de wind.
Deze nieuwe tijd te gemoed,
Waar de oude tijd helemaal niks doet.
Zou de wind,
Mijn tranen nou maar kunnen drogen,
Een vleugje vrolijkheid brengen,
En dat ik dat keer op keer kan verlengen.
Reacties op ‘Tranen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!