vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je leven aan een zijden draadje
Je had kanker.
Er was niets meer aan te doen.
Je lag alleen maar ziek op bed,
ik denk vaak terug aan toen.
Je leven hing aan zijden draadje,
dat ieder moment kon breken.
Een lange tijd was je ziek,
terwijl de minuten uren leken.
Dagen lang hield je het vol,
maar het draadje werd te zwaar.
Je kon kiezen tussen leven met pijn,
maar je wist: De tijd was daar.
Met je laatste krachten hield je het draadje vast,
van je hart tot aan je ziel.
Maar op een begeven moment was je kracht op,
en je viel...
Reacties op ‘Je leven aan een zijden draadje’
-
Respect voor dit gedicht. echt super mooi geschreven.
michelle dat ben ik - 20-11-2009 om 12:29
-
Respect echt heel heel mooi
SinasSarah - 25-04-2010 om 14:13
-
WAUW. ik kan alleen maar wauw zeggen. precies het verhaal van mijn oma die 2 jaar geleden overleed. Echt heel mooi geschreven.
marloes - 06-09-2010 om 13:28