vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vrijt haar kale strijd
ik heb je adem
weer gevoeld
je handen lieten me
het uitzicht zien
verdwaalde rotsen
en een schrale boom
zijn takken door
de wind verwezen
helling is
de tegentijd
regen loogt
tot soberheid
verrondt de rots
in windgetij
dwingt de berg
zich te kleinen
leven jaagt
in ijle lucht vrijt
haar kale strijd
onder de blote hemel
sterren zien
de vorst regeren
onder een ijzig
zwaar regime
alleen de zon kan
fel het leven keren
op het noorden
groeit de hel
Reacties op ‘Vrijt haar kale strijd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!