Mijn grijze paradijs

de regen op het dak klettert neer
mensen lopen te zeuren
maar ik wil meer
ik heb geen zin in mooie kleuren

doe mij maar lekker grijs
de kleur die bij mij hoort
mijn onkleurige paradijs
waar niemand mij stoort

boven op het dak klettert de regen
dat vind ik juist fijn
na in mijn hart al die vegen
ben ik het heel even vergeten: de pijn