Alleen met duizenden gezichten
Duizenden gezichten zitten verstopt in het donker.
Wanneer je lang genoeg kijkt zie je ze.
Ze staren je aan tot je denkt dat je echte spoken ziet.
Je verbied jezelf te kijken,
Maar toch alle gezichten trekken je blikken naar zich toe.
Alles lijkt een geesten verschijning.
Nu voel je je niet meer alleen.
Je voelt de dreiging van duizenden gezichten en hun blikken.
alsof dat je luchtpijp doet dicht slippen, wacht je...
Je wacht op het moment dat je verbeelding je dood...
Ook al wil je nog niet gaan...
De angst sleurt je mee in de raarste gedachten.
angst om alleen te blijven. met deze gezichten.
Je wacht op iemand die je verlost,
Iemand van vlees en bloed.
Ingezonden door
Geplaatst op
28-07-2009
Over dit gedicht
Dit is van een tijdje terug. Wat ik ook al had verteld in angst.
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Gedachten Gezichten VerbeeldingReacties op ‘Alleen met duizenden gezichten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!