Een transparant gedichtenbeeld

voor mij
ben je van glas
je woorden zijn
aan het breken
wat je was

een transparant
gedichtenbeeld
gedachten onderweg
bestendigen
in licht verveeld

je bent gelezen in
blikken van opzij
een solitair
met voeten in de wereld
je handen komen dichterbij

ik slijt je passen
op het pad dat
uitgelopen overbleef
en zich opnieuw
als weg voordeed

jouw route naar
een leven dat verrijst
uit middelmatigheid dat
negatieve krachten schoont
en van creaties droomt