Haters en praters
Mensen gaan me haten.
Zijn jaloers en beginnen te praten.
Ze hebben geen leven.
Maar waarom zou je een fuck om de mijne geven?
Ze doen net of ze je haten,
Maar waarom blijven ze dan over je praten?
Is het dan zo moeilijk mij te vergeten?
Ben je dan zo door mij bezeten?
Sommige mensen zijn niet wie ze lijken.
Ze proberen alles zo te wijken,
Dat andere mensen er voor op draaien.
Ze kunnen echt heel goed mensen naaien.
Maar weetje wat zo weard is?
Mijn gedachtenis.
Die moet ik even omzetten,
Zodat ik alles voor mezelf kan rechtzetten.
Dan kom ik tot de conclusie;
Ik maak een nieuwe start.
Zonder jou van mijn part.
Het maakt me niet meer uit wat jij doet.
Want op mij heeft het in ieder geval geen invloed.
Reacties op ‘Haters en praters’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!