vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een duizendjarenkind
speel ik met jou
of jij met mij
de wei bloeit rood
van de papavers
het geel is uitgeplozen
door de wind zij blies
een duizendjarenkind
in vogelvlucht
laat zon de lange
halmen warmen
geen schaduw koelt
tot hitte trilt en
jij je liefde lacht knus
liggend in mijn armen
we hebben van
de maan geproefd
de sterren laten bleken
met onze handen
hebben we elkaar
de onervaren lust
met passie onderwezen
Reacties op ‘Een duizendjarenkind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!