In filigrein van pijn

de helling op
waar warmte breekt
in vergezichten
de zon in rimpels bron
langs rotsen stroomt

licht snijdt glas
de pas af in
doorzichtig existeren
de glazen schijn gevat
in filigrein van pijn

sculpturen
klinken kristallijnen
tonen barsten als
hun spiegelbeeld
verstart in tijd

mijn harten
bloeien steen in
dierbare herinnering
de glazen beelden
van voorheen