vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn leven is hopeloos verloren
13 jaar gelede werd ik geboren met veel verdriet en pech, ik wou meteen al weer weg.
Ook al ging het niet!
Me leven lang lijden met veel verdriet en pijn. waarom moest ik nou net de persoon zijn, die 13 jaar gelede werd geboren. Want me leven is hopeloos verloren!
Ik werd altijd gepest me hele leven lang, ik was altijd al bang. Huilen om verdriet en pijn, altijd was het voor de gein, zeiden ze!
Het blijft me altijd achtervolgen, al die dingen in die slechte tijd, het geeft me alleen maar meer woede en nijd! Het liefst stop ik hier, want me leven is hopeloos verloren.
Maar dat kan ik niet...
Reacties op ‘Mijn leven is hopeloos verloren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!