angst.
ik ben blij buiten , blij binnen maar als ik eenmaal in mijn bedje lig dan schoot de angst mij binnen.
ik lig op mijn zij , ik kijk naar de raam en zeg tegen mezelf: kan ik de leven wel aan?
ik ga staan en ga naar een klein hoekje, ga daar zitten en denk over de tijden die jij mij hebt gegeven, slechte tijden waar ik nu nog mee zit!
je hebt me geslagen! dat is je geschenk, maar nu is het over als ik weg ben dan schiet mijn hart vol met woorden, en hoor een stemmetje in mijn hoofd.
als je nu weggaat, dan verlaat je je familie.
je moet denken, want zij houden van je.
er zijn mensen die van je houden.
en dat is de reden waarom je moet blijven!
want diep van binnen, denk je.
m'n familie is de gene waar ik voor leef, dat is de reden, maar als hun de reden zijn.
dan heb ik nog wel angst achtergelaten...
Reacties op ‘angst.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!