vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Heimwee
Glurend tussen een kier,
Zie ik mijn angst onder ogen,
Als ik mijn gevoel van eenzaamheid,
Voel aanrukken in mijn lijf.
Ik ril echt als een gek van binnen,
Zoals een wolk warmte krijgt,
Waardoor regen uit de wolk stroomt,
Gevolgd door een flits en een knal.
Bedenkelijk verberg ik mijn gevoel,
Hoewel het tegenstribbelt en kietelt,
Na-apend van het verbergen van angst,
Zie ik mijn ogen van eenzaamheid.
Al vallend in een eindeloze put,
Zonder een opmerkelijke knal,
Vanuit een opwaarts dal,
Bekijk ik mijn heftige val
Heimwee...
Reacties op ‘Heimwee’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!