superomaa
Ik weet niet zo goed wat ik moet vertellen,
Maar ik kan het niet langer meer uitstellen.
Herinneringen komen omhoog,
Ik hou het amper droog,
Het doet me zoveel pijn,
Om jouw kwijt te zijn.
Je kijkt nu op ons neer...
Je hebt hard gevochten, maar het winnen, lukte helaas niet meer,
Je was een superoma die veel liefde in zich had,
En het deed me erg pijn om te zien hoe je de laatste weken in het ziekenhuis lag.
Het zal me altijd bijblijven hoe wij samen de barbecue opstaken,
Hoe jouw diepe zinnen mij wisten te raken.
Hoe je keek toen ik jouw zelfgemaakte dingen at,
En toen ik klein was mij op je rug nam omdat ik bang was voor de kat.
Rust zacht lieve oma.
Rust zacht.<3
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
01-07-2009
Geef uw waardering
Op basis van 22 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Herinneringen Oma Overlijden VerdrietReacties op ‘superomaa’
-
mooi geschreven, écht!!!
marleen de kimpe - 01-07-2009 om 20:56
-
dankjewel, marleen !
Verwijderde gebruiker - 16-08-2009 om 22:50