Een zwerver
Hij loopt over straat, het zeikt van de regen
het is donker en koud, hij kan zich amper bewegen
zijn voeten doen zeer en zijn schoenen zijn kapot
hij heeft niets meer te eten en hij voelt zich verrot
Hij voelt zich alleen, door iedereen verlaten
op zoek naar een slaapplaats in èèn van de straten
een slaapzak, wat kleding, dat is al zijn bezit
een toekomst waar al jaren geen vooruitgang in zit
Soms slaapt hij een nachtje bij een vriend in de buurt
die af en toe zijn schuurtje aan zwervers verhuurt
de drank en de drugs hebben zijn leven getekend
er is geen mens meer op aarde waarvoor hij iets betekend.
Nu is hij alleen en op zoek naar het geluk
maar iedereen laat hem vallen, het interesseert ze geen fuck.
Ingezonden door
Geplaatst op
01-07-2009
Over dit gedicht
Geschreven toen ik zelf nog op straat leefde.
Geef uw waardering
Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZwerverReacties op ‘Een zwerver’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!