vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ik vroeg je enkel.
Ik vroeg je enkel
het duister uit mijn ogen
te pakken
en mijn lippen
teder met de jouwe
te kussen.
En de nacht was nog nooit
zo donker geweest als vannacht
de maan had zich schuil gehouden
achter de wolken, kon het niet aanzien
mijn pijn, die door niets kon worden verzacht.
Ik vroeg je enkel
de tranen van mijn wangen
te vegen
en mijn hoofd vast te houden
terwijl je in mijn oor zou fluisteren
´het komt wel goed´.
Ingezonden door
Geplaatst op
29-06-2009
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
JijReacties op ‘Ik vroeg je enkel.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!