vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ik zie het in je ogen
Ik zie het in je ogen,
je bent hopeloos, gebroken,
mentaal bewogen
zonder woorden weggedoken.
Maar het is je eigen schuld...
je durf niet te spreken,
omwille van je gebreken,
je weigert gevoelens te uiten,
en houdt er je steeds buiten,
je gaat niet op zoek,
maar wacht steeds maar af,
gescholen achter een hoek,
graaft je eigen graf…
Ik leg mijn hand op de spiegel,
verberg de tranen op mijn gezicht
ik ben hopeloos, gebroken
en in dit gedicht
weggedoken.
Reacties op ‘Ik zie het in je ogen’
-
wat een mooi gedicht ik herken het aan mijn opa. die heeft vandaag zijn laaste verjaardag geviert en we weten dat hij er over een paar maanden niet meer zal zijn. en dit pas gewoon bij mijn opa die is nu ook zo
janneke - 07-05-2011 om 20:59