Hij mocht nooit aan me zitten

Altijd was ik alleen,
nooit naar me omgekeken.
Mijn hart werd van steen,
nooit werd ik begrepen.

Dagen & maanden gingen voorbij,
nog steeds geen omkijken naar mij.
eenzaamheid en pijn zit nu in mijn hart.
Ooit komt nog die nieuwe start.

Ik ben ermee bezig,
nog steeds lukt het niet.
Alles wat ik mee maakte,
gaf mij heel veel verdriet.

Dat hij zomaar aan mij kon zitten,
zonder verdriet of pijn.
terwijl ik zo'n klein meisje was,
maar ik dacht dat hij niet zo kon zijn.

Hij maakte mijn leven kapot,
als een steen door een raam.
ik voel nog steeds de pijn branden,
die hij mij heeft aangedaan.

1 jaar in de gevangenis,
dat veranderd hem niet.
want zelfs al zijn familie,
zag nooit mijn verdriet.