Mijn leven is dood
Ik was, al van toen ik heel klein was, alleen.
Geen vriendjes, geen kameraadjes.
Ik werd groter,
leerde schrijven en rekenen.
En maakte een vriendin.
Maar het pesten begon al gouw.
Mijn vriendin ging weg.
Ik was terug alleen.
Tot die dag dat ik niet meer kon.
Een mini-busje stopt,
neemt me mee.
Ik zit vast, en weer alleen.
Wie zou me zoeken?
Thuis: mishandeld, School: gepest,
meer niet, hoor.
Maar ik word weer bevriend.
Met een meisje,
die op dezelfde kamer leeft als mij.
Elke nacht opnieuw.
Verkrachting noemt het.
We besluiten, samen,
te ontsnappen.
Maar terug thuis begint het weer.
Mishandeling om niets.
Tegen de pijn,
begin in mezelf te krassen.
Tot weer die dag dat ik niet meer kan.
Mijn grootste geluk,
pleegt zelfmoord.
Samen, jaren doorgebracht,
samen, ontsnapt.
Ik besluit weg te lopen.
Alles in mijn gedachten.
Mishandeling, pesten, alleen zijn, zelfmoord, verkrachting, krassen, weglopen, en zoveel meer.
Problemen die niet opgelost geraken.
die voor eeuwig blijven.
Ik stop aan een brug.
Bang voor gevaar.
Kijkend naar niets,
val ik, naar beneden.
De dood...
Niemand heeft me tot nu toe gevonden.
Ik ben weer eens alleen.
Reacties op ‘Mijn leven is dood’
-
Wow, heftig!
Marieke - 04-09-2010 om 17:56
-
Weet dat er altijd wel iemand voor je is, Charlotte. Je denkt nu vast 'hoe weet zij dat nouw, ze kent me niet eens!'. Maar ik heb ook ongeveer zo'n leven als jij. Ik stond op instorten. Maar na maanden krassen & zelfmoordgedachten, wist ik plots voor wie ik leef. Denk na, Charlotte. Er is echt iemand! Sterkte
Verwijderde gebruiker - 22-12-2010 om 20:55
-
Dit is gewoon prachtig ! Telkens als ik het lees moet ik huilen ... Dat je dat allemaal meegemaakt hebt .. Veel suc6 egt waar ! Je lijkt me een heell lief meisjj duss pas goed op je eigen...
Lovelywords - 22-01-2011 om 12:44
-
het is echt heel mooi geschreven, maar ook heel heftig. ik weet wat je bedoelt, ik heb het zelf ook meegemaakt, totdat ik erachter kwam dat er echt wel iemand om me geeft, je gezin, je familie! geloof me, er zijn echt mensen die om je geven en er voor je zullen zijn. Sterkte <'3
noussa - 29-10-2011 om 19:18
-
Hee meis, Tranen in mijn ogen van verdriet, ik voel de eenzaamheid en de pijn met je mee. Het strijden naar geluk, en hopen op een maatje.. Ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat. Dat je een maatje hebt gevonden, iemand om mee te praten, te kletsen, en leuke dingen te doen. Een psycholoog, dat is iemand die écht naar je luistert. Ik heb goeie ervaring met ze, maar ja dat moet je ook willen. Ik heb een verhaal geschreven. "Voor als je aan zelfmoord denkt", aan de reactieste zien heb ik veel levens gered.. lees het maar en denk dan nog een keertje na. Ik wens je t allerbeste! Prive berichtje mag je sturen, als je er behoefte aan hebt. :-)
Miranda - 02-01-2019 om 16:23