vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vioolklanken
Daar, vioolklanken. Zomaar door de nacht.
Iedereen staat op. Vuur vlamt op in hun uitgeputte ogen.
Ogen, oud geworden van de pijn, armoede en het verdriet.
Maar door de melodie komen er herinneringen.
Herinneringen van toen. Toen ze nog vrij waren.
Toen, zo lang geleden...
Reacties op ‘Vioolklanken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!