vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het mistgordijn
Daar sta jij, samen met haar.
Je lacht, maar ik lach niet mee.
Mijn ogen zijn vol, vol van verdriet.
Er hangt een gordijn van mist tussen ons.
Ik hoop, op de dag dat jouw ogen naar mij lachen
En het mistgordijn verdwijnt
Reacties op ‘Het mistgordijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!