Wondermooie vrouw
Hou me vast, knijp me langzaam dood
Streel mijn huid, laat me beven
In je mooie ogen, rond en groot
Straalt de passie die wij samen zullen beleven
Voel je kou, roep gewoon mijn naam
Een heel klein teken, ik weet genoeg
Ik zal je warmen, stevig tegen me aan
Jou met mijn liefde verwennen, tot de morgen vroeg
Ben je bang, ik zal er altijd zijn
Vol tederheid zal ik drogen je verdriet
In elkanders armen zijn we nooit meer klein
Zachtjes in je oren zing ik een mooi liefdeslied
Heb je twijfels, ik neem ze bij je weg
Zal je beminnen, dan ben ik tevree
Met een hartstocht, enorm maar oprecht
In een tedere verstrengeling, tussen ons twee
Valt het leven je zwaar, ik doe je zweven als een veer
Ik wil het schreeuwen, je zeggen dat ik van je hou
Jou met kusjes bedekken, elke dag steeds weer
Jij, mijn lieve, wondermooie vrouw

Ingezonden door
Geplaatst op
18-10-2007
Over dit gedicht
Er zijn voor elkaar.
Geef uw waardering
Op basis van 13 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
EchteliefdeReacties op ‘Wondermooie vrouw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!