vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je bent niet meer alleen
De angst die ik in je ogen lees, vol verdriet
vol met pijn zo onzeker over jezelf
bang voor de mening van anderen
ookal hoeft dat totaal niet.
Steeds vaker herken ik mezelf in de dingen die je doet;
je betraande oogen, door de tranen die 's nachts komen
en hoe je daar alleen zit, stilletjes in een hoekje
maar ik zal er altijd voor je zijn, het komt een keertje goed.
Want wat wij samen hebben is een heel speciale band
je bent mijn kleine zusje, mijn cadeau, mijn lieve schat
en kan jer er niet meer tegen, ben je het even zat
kom dan naar me toe, 'k zal je troosten en pak je hand.
Reacties op ‘Je bent niet meer alleen’
-
Oh, zo lief, mooi gedaan...
Rowena - 27-01-2011 om 15:04