Stefan
Ik graaf mijn tenen in het zand
De zee lijkt op duizenden schitterende diamanten op een deken van blauw.
Ik leun tegen de wind
Het lijkt wel of ik gewichtloos bent
En in dit ogenblik ben ik gelukkig heel gelukkig
Ik wou dat je hier was
Ik leg me hooft in het zand
De hemel lijkt wel op een kleed met daarin gaten geslagen
Ik tel de sterren
Ik signaleer het met een aansteker
En in dit moment ben ik gelukkig heel gelukkig
Ik wou dat je hier was
Dan liepen we samen hand in hand over dit mooie strand
kijken naar de hemel met de duizenden sterren als diamanten
ik wou dat je hier was wij samen
iemand die ongelooflijk gek op je is xxx

Ingezonden door
Geplaatst op
09-06-2009
Over dit gedicht
onbereikbaar
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LiefdeReacties op ‘Stefan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!