vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zonder jouw een been
Een been ben ik verloren,
een been hangt er aan.
Ik moet het nu gaan zoeken,
anders kan ik niet meer gaan.
Er kwamen vele benen.
Een paste er, god zij dank.
Die mocht ik gelukkig lenen.
Nu loop ik alleen nog mank.
Het werd me steeds aangeboden,
als ik niet meer goed kon staan.
Maar na een periode,
zal alles beter gaan.
Ik wil het been nog voorstellen.
Echte vriendschap is de naam.
Die kunnen we altijd bellen.
Als we weer wat wankel staan

Ingezonden door
Geplaatst op
03-06-2009
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Benen Voorstellen Zoeken VerlorenReacties op ‘Zonder jouw een been’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!