Voor mijn kleine
Ik stop voor haar deur en maak je wakker.
Jouw oogjes gaan open 'We zijn er makker'.
De brok in mijn keel stop ik vakkundig weg
Ik kijk nog even naar je, voordat ik uiteindelijk zeg
'Zul je lief zijn bij mama en ga je me nog missen?'
Je bent er nog niet bij, dus naar je antwoord is het gissen
De dag dat ik jou voor het eerst in mijn armen had
Maakte ik jou de belofte dat je altijd wat aan mij had
Maar in de tijden waarin wij leven is deze belofte loos
Je kunt het wel proberen en het is niet wat ik koos
Ik moet samen zien te werken met je moeder en haar vriend
Want een ruzie over jouw rug, dat heb je niet verdiend
Het spijt me van alle momenten dat het niet zo is gegaan
Zoals ik wel gewild had, maar hoe het nooit heeft bestaan
Ik en jouw moeder doen allebei ons best
Wij zien elkaar over twee weken, dat is al wat ons rest
En mocht je ooit besluiten om bij mij te willen leven
Dan hoef je maar te roepen, dat kost ons maar heel even
Dan is alles zo gepakt en dan zijn wij onderweg
Weet wel dat ik wacht totdat jij dat eindelijk zegt
Na deze gedachte pak ik je zachtjes op
Op mijn arm in slaap gevallen, dan voel ik mij echt top
Met het lood in mijn schoenen breng ik je naar haar deur
Dit is het moment dat ik altijd betreur
Na een bakje koffie en de allerlaatste zoen
Zit ik huilend in de auto en wil alles over doen
Morgen op mijn werk begint weer mijn toneel
Zolang ik niet aan jou denk is het net of ik niet speel
Ingezonden door
Geplaatst op
26-05-2009
Over dit gedicht
Ik heb het gedicht onder cultuur gezet, omdat scheiden daar het beste bij past... Kon verder geen andere geschikte locatie vinden eigenlijk.
Geef uw waardering
Op basis van 33 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Afscheid Gescheiden Kind Mama Papa ZoontjeReacties op ‘Voor mijn kleine’
-
Beste schrijver, Dit gedicht heeft mij echt geraakt. U heeft dit me zoveel gevoel geschreven.
larissa meijer - 26-05-2009 om 21:30
-
Hallo Stef, Een gedicht uit het hart geschreven. Ik voelde mijzelf weer jaren geleden, Echt waar wat jij beschrijft is zo echt , ik kreeg een brok in mijn keel en voelde weer dat gevecht. Je vergeet dat je hele leven niet weer. Vriendelijke groetjes , Said.
Said Mondria - 19-11-2009 om 13:12
-
Zo ik begrijp toch een redelijk goede regeling ? Het gaat altijd ten koste van het kind. En altijd kost het tranen en verdriet. Stil gelezen. Vriendelijke groet, Fairouz
Fairouz Azziz - 22-11-2009 om 13:50
-
mooi gedichtje niet opgeven voor je dochtertje!
fieke - 22-09-2010 om 23:55
-
waauw!!! Ik krijg de tranen in mijn ogen van dit gedicht... Omdat ik het zelf ook meemaak, al ben ik iets ouder dan 'jouw kleine' toch voelt het nog altijd even naar als je iedere week/dag weer afscheid moet nemen van papa of mama of van je kind
kes - 27-07-2011 om 13:59