De zon ging voor dat moment onder

Wenk je ogen af
Leven verlaat je op een draf
Een mooie dag zoals die begon
Je zag de schittering van de zon
Niets deed vermoeden dat kwaad zou geschieden
De feestelijkheden hadden zoveel te bieden

Onschuldig lopen de kinderen over straat
In de verte maakt een auto vaart
Een ieder zwaait vrolijk naar de koningin
Één man bepaalde voor zes mensen hun laatste zin

De zon ging voor dat moment onder
We hoorden in één klap de donder
Vragen reisden in onze hoofden
Het vuur wat steeds verder doofde

De straat lag bezaaid met mensen
Waar is in ons hoofd de grenzen
Zijn we allen bezeten
Als je na denkt moet je toch beter weten
Misschien heb je idealen
Maar dat hoef je niet met geweld te halen

Hoe kan een kind nog op straat spelen
Als gekken ons leven stelen
Die verandering die ik niet wil verklaren
Maar die in me achterhoofd wel zorgen baren

De zon gaat onder
We moeten vechten voor een wonder
Die verdriet willen we niet
Maar het verhard je telkens als je het ziet

Duizenden vragen rijzen op in mijn hoofd
De zinnen waarin ik heb geloofd
Waarom praten we niet gewoon met elkaar
Waarom is er in alles zo´n gevaar
Is de tijd nog terug te keren
Of moeten we hier van leren