Stil gemis
Nee vraag me niet om jou ooit de vergeten
Vraag me niet om ooit jouw beeld van voor mijn ogen uit de wissen
want dat kan ik niet
Stel mij niet die vraag om morgen te vergeten wat vandaag nog was
Stel mij niet die vraag om vandaag reeds te vergeten wat morgen niet meer zal zijn
Laat mij gewoon onthouden jouw blijde lach, die lieve stem
Hoe zou ik kunnen vergeten datgene wat jij me ooit haf
Hoe zou ik kunnen opzij leggen wat jij me ooit haf
Hoe zou ik er mij ooit kunnen van ontdoen van al die herinneringen
die jij me steeds weer haf
Dat stil gemis zal nooit verdwijnen
al vraag jij me vandaag om morgen uit de vegen
het beeld wat vandaag getekend werd
Want een stil gemis is alles wat er mij nog resten zal
Dat stil gemis is alles wat ik nog bezitten zal
wanneer jij morgen er niet meer zult zijn
Dus nee al vraag je mij nu honderd malen
toe laat me los
dan nog zal ik vasthouden dat stil verlangen
dat stil gemis
Want hoe kan ik ooit nog liefde schenken als ik jou zelfs
niet meer herdenken mag
Nee vraag mij niet het onmogelijke
Vraag mij niet om net datgene de verwezenlijken
wat jij mij hebt afgeleerd
Want jij me hebt geleerd om lief de hebben
om de beminnen voor eeuwig en altijd
Koester nu voor eens en altijd
dat stil gemis wat nimmer zwijgen zal
Want zolang ik jou mis zal ik blijven denken
aan alles wat je mij hebt aangeleerd
En alleen zo zal ik kunnen bereiken wat jij voor mij
hebt voorbereid
Reacties op ‘Stil gemis’
-
Mijn leven uw jouw gedicht. . . grtz. Eva
E. ... - 08-05-2009 om 19:35