vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdriet. . .
Ik kijk in de spiegel.
Ziet een meisje.
Komt de dag door,
Door te lachen.
Maar van binnen huilt ze.
Ze weet niet wat te doen.
Zal ze?
Zal ze het doen?
Ze loopt naar de la.
In de weerspiegeling van dat gruwelijk ding.
Daar ziet ze tranen glimmen;
Ze weet niet meer wie ze is.
x
Reacties op ‘Verdriet. . .’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!