vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zoen
Mijn eerste zoen
die ging zo raar
onder het dansen
gaf hij mij een zoen
hij duwde mijn lippe van elkaar
Ik wis niet wat te doen
wat was dat een rare zoen
Ik vond hem ook een rare peer
en met hem zoenen wilde ik niet meer
Snel danste ik door
zijn tweede zoen verdween in mijn oor
Reacties op ‘Zoen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!