Onmogelijke liefde

stralend komt ze binnen
haar ogen zo zacht als het fijnste linnen
haar woorden zo zacht als veren
een ongekende blijdschap
wat kan het tij nog keren

als een roos gevangen door de dorens
als een stier vastgezet aan zijn hoorns
door de omstandigheden gebonden
wordt de liefde gevonden

ze stelt haar grens
was dat haar grote wens
het voelt als een mes in mijn been
als een kapotgeslagen glas op een steen
met mijn woorden als met een zwaard gestoken
had ik ze maar nooit uitgesproken