1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Verscheurd door oorlog

Ik wil niet meer, ik wil niet meer
Alles gaat in mij te keer
Ik ben gebroken
Alles is ontstoken
Ik ben nog maar elf
Maar hoe red ik mezelf
In een oorlog verscheurd land
Sta ik aan de kant
Mijn ouders zijn vermoord
Door kogels doorboord

Ik roep om hulp, ik roep om hulp
Ik ben een gebroken tulp
Oorlog heeft mij gekraakt
Elke dag lijkt het of ik me leed uitbraak
Dood is wat ik zie om me heen
Ik sta er zo alleen

Ik wil huilen, ik wil huilen
Maar ik kan nergens schuilen
Hoe kan ik voor mij zelf zorgen
Ik ben nergens geborgen
Ik val op me knieën op de grond
Ben ik midden in het front
Ik ben nog maar een kind
Die door oorlog wordt verblind

Ik wil vluchten, ik wil vluchten
Maar hoe kan ik het luchten
Hoe verwerk ik dit alleen
Ik ben niet van steen
Ik wordt gemaakt door wat ik zie
Alleen zonder familie

Mag ik rust, mag ik rust
De verzoenende regen wat over me gutst
Ik wil spelen net als andere kinderen
Geen soldaten die dat hinderen
Ik wil een vader en moeder als alle andere kinderen
Geen kogels die dat hinderen
Mag ik in warme handen worden opgevangen
Dat is mijn verlangen

Veel kinderen zijn slachtoffer van oorlog
Wat alleen ontstaat door politieke achterdocht
Kinderen hebben recht op een veilige plek
Een liefdevolle stek

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 49 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Familie Kind Oorlog

Reacties op ‘Verscheurd door oorlog’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Verscheurd door oorlog