Masker

Mijn hoofd was leeg
Niets dat in me opsteeg
Enkel van die vragen
Over hoe ik de pijn kon dragen

Een masker zette ik op
En ik veranderde mezelf volop
Aan de buitenkant zo’n stoere meid
Maar aan de binnenkant een huilend kind vol spijt

Ik moest door een donkere tunnel gaan
Maar er kwam geen einde aan
Achter elke hoek schuilde gevaar
Maar telkens was ik daarvoor nog niet klaar

Vaak lag ik met mezelf in de knoop
En nee, er is geen hoop
Ik kon alleen maar vallen en weer opstaan
Maar zou iemand mij ooit verstaan

Zou iemand ooit z’n ogen open
Of zouden ze gewoon doorlopen
Zouden ze in de val van het masker trappen
Of mijn masker afzetten en me naar adem laten happen